Gisteren, zondag 8 februari, ben ik samen met Hermen naar De Ark gegaan. Op weg ernaar toe reed ik natuurlijk door de Vogelbuurt: alles en iedereen leek in diepe rust. Voor de gewone arbeider moet een rustdag een verademing zijn. Hoe is dat voor eenzame mensen, vroeg ik mij af?

De Ark is een 'Evangelische Zendingsgemeente. Voor info zie www.dearktie.nl. Ik kon nog niet achterhalen hoe lang deze gemeente bestaat. Het adres is Vijverlaan 1a en daarmee staat De Ark net buiten de Vogelbuurt waar ik deze weken mijn snuffelstage doe. Meneer Janssen zei het nog, toen ik constateerde dat met de sloop van de voormalige RK kerk er geen kerk meer in de buurt is: 'daar ginds is toch ook een kerk?' Jazeker dus, en dat wist ik ook wel.

De dienst duurde van 10.00 tot 12.00 uur. Het eerste deel was onder leiding van een aanbiddingsteam en bestond uit een 'mengeling' van zang en gebed. Daarna preekte Anton Doornenbal over het fundament van je leven, 1 Korinthe 3.

Omdat de aanleiding (niet de réden) voor mijn bezoek was een idee te krijgen van het reilen en zeilen in de buurt heb ik daarnaar geïnformeerd na de dienst. Ik begrijp dat enkele leden uit de buurt zelf komen maar niet veel. Er is wel verlangen iets voor de buurt te betekenen. Daarom is elke donderdagmorgen een Ontmoetingshuis open. Ik citeer van de site: Samen koffie drinken of een fijn gesprek voeren is voor velen immers geen dagelijkse vanzelfsprekendheid. Het Ontmoetingshuis wil vanuit een christelijke levensvisie een deel van de leegte opvullen die veel mensen iedere dag in hun leven kunnen ervaren. Zij wil voorzien in een behoefte door een luisterend oor te bieden. In het begin kwamen er geen mensen - "een oefening voor ons, en reden om te bidden." Nu komen er wel enkele mensen. Er wordt op die ochtenden ook iets creatiefs gedaan met de bezoekers.
Als het lukt ga ik er donderdag een kijkje nemen - ik ben ven harte welkom. Evenals bij de Aanschuiftafel in het Oostehonk trouwens, diezelfde dag om 17.00 uur.

In de Ark is ook eens per maand (of zo) een Kledingmagazijn open, hoewel dat in deze wintertijd een beetje te koud is op de zolder waar dat is. Mensen die dat nodig hebben maar niet het geld om te betalen kunnen daar kleren uitzoeken. Het fijne weet ik er nog niet van, maar dat komt nog wel.

Na een warme kop koffie zijn we naar huis gegaan. Weer een aantal ervaringen rijker.