Aanschuiven.

Eerst een correctie: meneer Jansen schrijf je met één s. Maar de maaltijd die hij serveerde geef ik vier ssssterren! Willemijn en ik voelden ons helemaal vrij om aan te schuiven bij de maandelijkse maaltijd van de Aanschuiftafel van de Vogelbuurt.Ik voelde me weer student, met mijn bordje in de rij.

Op het menu stond: drankje vooraf, fris, pils of wijn. Rijk gevulde kippensoep (een mevrouw zei: 'de kip is er niet overheen gevlogen.') Vervolgens aardappels, rode kool en een gehaktbal. Een puddinkje toe, en tenslotte een bakje koffie of thee. Om mij heen hoorde ik alleen lof over het eten. En alles voor 5 euro, en dan hoef je niet eens af te wassen. Er werd ook niets weggegooid: de restantjes gingen in plastic bakjes mee naar wie het gebruiken kon.

Een dikke dertig mensen genoten ervan. Ze kwamen uit centrum en verschillende oostelijk wijken van de stad De meesten deelnemers en (voor zover ik zag) geen echtparen. Wel een (klein-) kind. De Aanschuiftafel voorziet echt in een behoefte. Mensen die dagelijks alleen eten vinden er gezelligheid. Buren nemen elkaar mee. Een vrouw begeleidt haar schoonzus en wordt zelf vast 'klant.' Volgens Jansen zou het mooi zijn als ze elkaar ook zelf vaker opzochten maar dat lukt nog niet zo. Maar aan de gezelligheid te merken voelen ze zich best bij elkaar thuis.

De gespreksstof tijdens het eten loopt uiteen: van mopperen op 'de gemeente' die het Oosthonk gesloten heeft; voetbal (de mensen van Oost horen bij TEC, Tielse Eendracht Combinatie), over de Katholieke kerk in de wijk ('ik mocht eigenlijk niet maar ging graag mee met mijn vriendinnetje'); over het hoge water in de straten (je mag pas na twee uur water op straat de gemeente bellen. Het hoort erbij in Oost); over het werk van vroeger (een tafelgenoot werkte in de bouw, nb vanaf zijn opleiding af al met een halve wijsvinger!); Enzovoort. En natuurlijk hoe lekker het eten is! De tijd vloog voorbij.

Wij houden in de kerk wel eens een maaltijd op zondagavond. Dat is voor veel van ons misschien overbodig. Hier zag ik dat het voor alleen gaanden echt betekenis heeft en eigenlijk onmisbaar is. Mooi dat ze na een paar keer in de Regenboogschool voortaan weer op hun vertrouw honk terecht kunnen!