De aanschuiftafels in de Vogelbuurt worden sinds 2010 gedekt. Uit de 274 die de buurt telt komen ongeveer 35 mensen elke 2e donderdag van de maand lekker eten in het Oosthonk. Er is ruimte voor 40 personen. 'Het zijn flinke eters' laat de organisator annex kok meneer Otto Janssen weten. Samen met Hans Blok werd ik vanmorgen hartelijk door hem ontvangen.

Mozaïek vroeg dhr Janssen een kleine vijf jaar geleden om een aanschuiftafelproject te beginnen. Hij was pas gepensioneerd van zijn werk in de glasfabriek. Als echte Tielenaar en bewoner van Tiel Oost kende hij de wijk goed en voelde zich betrokken. Het vrijwilligerswerk ligt hem goed.
De animo voor de aanschuiftafel steeg langzaam van een tiental in 2010 naar nu 36. Vanaf 55 jaar is men welkom, maar het zijn vrijwel allemaal oudere mensen, Nederlander van geboorte. Per maaltijd betalen de bezoekers 5 euro. Dat is een mooie prijs - maar toch kan het voor sommige deelnemers nog een hele uitgave zijn. 'Zeker als daar nog de regiotaxi voor het vervoer er nog bij komt.' Een enkeling liet weten om die reden te moeten afhaken. Een signaal van de trieste gevolgen van financiële beperkingen waarmee mensen te maken kunnen hebben...

Aanvankelijk was het ideaal dat bewoners door het project meer zouden gaan opzoeken. Dat doel lijkt niet gehaald te worden. Toch heb ik bewondering voor dit sociale project. Het laat zien waar de kracht van de Vogelbuurt in lag en misschien nog ligt: meer dan elders delen mensen in een volkswijk hun ervaringswereld. Dit geldt temeer de oude bewoners.
Een bewijs zie ik in de ervaring van dhr Janssen zelf: jaren lang maakte hij regelmatig een wandeling door de wijk. Links en rechts bewoners groetend en praatjes makend. Als hij dan een oudere een tijdje niet meer zag nam hij poolshoogte. Zo kwam hij wel en wee op het spoor en kon zijn belangstelling tonen. Zoiets kan in een volkswijk waar mensen dicht op elkaar wonen.
Of dat in de toekomst ook een kracht van de wijk blijft is de vraag natuurlijk. Overal zie je individualisering, ook in de Vogelbuurt. En de groep die elkaar van oudsher kent daalt 'naar de 10 procent.'

En toch: mensen die nu de sociale contacten wel opzoeken kunnen vertellen hoe positief dat is.
Dhr Janssen kon bevestigen dat het Oosthonk een bestuur heeft - voorwaarde voor de gemeente om het gebouw ter beschikking te blijven stellen. Het kan nu weer gebruikt worden door diverse groepen. Zo zijn er koffieochtenden voor ouderen, bijeenkomsten voor Afgaanse vrouwen; op zondagmiddag zijn er ook bijeenkomsten voor allochtone vrouwen en op donderdagavond voor jeugd. Verder een biljardclub, naailes, bloemschikken, enzovoort. De groepen zijn soms kwetsbaar klein - maar wat waardevol voor de deelnemers. En zolang het er is biedt het kansen.

Op de terugweg kon ik nog even langs bij de Achtbaan, de RK school in de wijk. Inmiddels is het contact met de directrice gelegd: binnenkort kunnen we een gesprek hebben. Zij kan vast meer vertellen over het leven in de Vogelbuurt, vooral voor kinderen.